1968 و سینمای جهانی

مه ۱۹۶۸ به‌عنوان رویداد و نه انقلاب، با انحراف از قاعده‌های موجود به گشایش در عرصه‌ی امکان‌ها انجامید. وضعیتی که در آن پدیده‌های مستقل به هم پیوند می‌خورند. به قول دلوزو گتاری مه ۱۹۶۸ رخ نداد اما در برگیری مشخصه‌های یک رویداد به آن پتانسیل انقلابی بخشید که نمی‌توان به‌ سادگی از آن عبور کرد؛ زیرا به اعماق جامعه رسوخ کرده است. همان‌طور که سال ۱۹۶۸ در سطح اجتماعی و سیاسی چشم جامعه را گشود و بر امکان تحقق چیزی دیگر تأکید کرد، در سطح سینما نیز فیلم‌سازان را بر آن داشت تا هم‌راستا با دانشجویان و کارگران، این امکان را در عرصه‌ی بیانی خود سینما جست‌وجو کنند. از آنجایی که ۱۹۶۸ را نه یک دوره‌ی یک‌ساله بلکه دوره‌ای طولانی از اوایل دهه‌ی ۱۹۶۹ تا اواسط دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی در نظر می‌گیرند، کتاب «۱۹۶۸ و سینمای جهانی» با تمرکز بر مجموعه‌ای گسترده از نیروهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هنری و تأثیر گفتمان ضد استعماری و جنبش‌های بین‌المللی در پیوند با فرهنگ‌های سینمایی، سیاست، زیبایی‌شناسی و رویداد مه ۱۹۶۸ را رمزگشایی می‌کند. همچنین، این کتاب توجه خود را از فرانسه به‌عنوان کانون این رویداد به سطح جهانی‌تری می‌گستراند و با بازاندیشی در سینمای جهانی، حاشیه را نیز به متن پژوهش‌ها در مقام امر جهانی بازمی‌گرداند. هر مقاله با ارائه‌ی خوانش‌های جدیدی از رابطه‌ی سینما با «سال ۱۹۶۸ طولانی» و کنار هم‌گذاری رویکردهای متفاوت، درک پژوهشگران و علاقه‌مندان سینما را متحول کرده و آنان را به بازنگری در رابطه‌ی سینما و سیاست سوق می‌دهد.