صفحه اصلی 
کتاب ها 
نویسندگان 
تماس با ما 
درباره ما 
سبک نوشتاری اسکات فیتزجرالد (۱۸۹۶-۱۹۴۰) شامل نثری فاخر، زیبا و شاعرانه با ساختار و جملات پیچیده و مرکب و زبانی تمثیلی، سرشار از ایهام و استعاره و تشبیه، در کنار توصیفات حسی و عینی روشن و زنده از محیط و شخصیتها، همگی از نگاه عمیق و پیچیدهی او به زندگی و روابط انسانی در دوران بعد از جنگ جهانی اول حکایت دارند.
در داستان “الماسی به بزرگی هتل ریتز”، ساختار استعاری متن را مستقیما میتوان با پول مقایسه کرد. برای فیتزجرالد، استعاره در ادبیات همان کارکرد پول در جامعه، به مثابهی معیاری عمومی را دارد که اجازه میدهد مقایسه مفاهیم انجام شود. چراکه استعاره به مخاطب امکان میدهد به کمک آن تشابهها را از طریق تفاوتها ببیند. همانطور که پول و ارزش پولی معیار سنجش چیزهای مختلف و مقایسهی آنها با یکدیگر میشود.
از آنجا که “الماسی به بزرگی هتل ریتز” روایتی افسانهای دارد، طبیعی است که خواننده انتظار داشته باشد در پایان با آموزههای اخلاقی مواجه شود. اما باید پرسید آیا به راستی این داستانی هشداردهنده دربارهی آزمندی و مادیگرایی انسان است؟ کیفرخواستی علیه نظام سرمایهداری است؟ یا اساسا تمثیلی برای چیزهای دیگر است؟
