دولت

امروزه رندولف بورن را با یک چیز به یاد می‌آورند: جمله‌ی قصارش، «جنگ عامل موفقیت دولت است.» به بیان دقیق‌تر، [فقط] جمله‌ی قصارش را به یاد می‌آورند؛ از میان هر ده نفری که این جمله را بلدند احتمالا یک نفر هم نام نویسنده‌ی آن را نمی‌داند و از هر صد نفرشان یکی هم منبع آن را نمی‌شناسد. این جستار، یعنی دولت، همان منبع است.
اما دولت بسیار بیش از منبع یک جمله‌ی قصار به‌یادماندنی است؛ در واقع، کاوشی غالبا تیزهوشانه در چیزی است که بورن از آن به عنوان «غریزه‌ی گله‌ای» نام می‌برد پشت‌کردن به اصول و خود و ادغام خود با «گله»ای که در زمان جنگ از فرط میهن‌پرستی دیوانه شده است. بورن به‌خوبی تأثیرات سوء این پشت‌کردن به تصمیم‌گیری و تعهد فردی را واکاوی می‌کند. سراسر دولت پر از ایده‌های درخشان و به‌یادماندنی است.