بوی برف

احمد امید، نویسنده‌ی ترک، متولد ۱۹۶۰ در شهر غازی‌آنتپ. دوران کودکی را همان‌جا گذراند، برای ادامه‌ی تحصیل به استانبول رفت و سال ۱۹۸۳ از دانشگاه مرمره در رشته‌ی مدیریت اداری فارغ‌التحصیل شد.

تمایلات سیاسی چپ‌گرایانه‌ی دوره‌ی دانشجویی و عضویت در گروه‌های دانشجویی کمونیستی موجب شد احمد امید برای ادامه‌ی تحصیل به اتحاد جماهیر شوروی برود و در آکادمی علوم اجتماعی مسکو علوم سیاسی بخواند. در دوره‌ی اقامت در مسکو به سرودن شعر و نویسندگی روی آورد و کم‌کم به یکی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های ترکیه و شرق در ژانر ادبیات پلیسی-جنایی تبدیل شد. آثار او به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده‌اند.

رمان “بوی برف” در مسکو می‌گذرد و به نوعی خودزندگینامه‌ی احمد امید است. این رمان در سال‌هایی اتفاق می‌افتد که ترکیه پس از یک کودتای نظامی وارد دوران اختناق و دیکتاتوری شده است. گروهی از جوانان معترض و کمونیست این کشور، که اتحاد جماهیر شوروی را بهشت موعودشان می‌دانند، برای ایجاد تغییر در کشور به روسیه می‌روند و در مدرسه‌ی بین‌المللی مسکو مشغول تحصیل می‌شوند. این موضوع از چشم مأموران اطلاعات ترکیه مخفی نمی‌ماند. در دل برفی که مسکو را سفیدپوش کرده، یکی از اعضای جوانان انقلابی به قتل می‌رسد و دیگر اعضای این گروه به جان هم می‌افتند.

سوءظن، وحشت، خبرچینی، آرمان‌گرایی و خیانت از مضمون‌های اصلی این رمان پلیسی-جنایی مهیج هستند.