انجمن خودکشی

چند وقت پیش داشتم با یکی از دوستانم صحبت می‌کردم که می‌گفت تا به حال ندیده کودکی از خواندن “جزیره‌ی گنج” استیونسون لذت برده باشد. گفتم من هم ندیده‌ام. بعد گفت حتی ندیده کودکی از خواندن کتاب “ربوده‌شده” او هم لذت برده باشد. گفتم من هم ندیده‌ام. اولین برخوردم با این دو کتاب در مجموعه‌ی تصویری کلاسیک “ایلاستریتد” بود. اما بعد، هر دوی این کتاب‌ها را خواندم زمانی که دیگر کودک نبودم و به‌شدت از خواندنشان لذت بردم. این موضوع درباره‌ی “دکتر جکیل و آقای هاید” هم صدق می‌کند. در واقع، استیونسون یکی از نویسندگان فوق‌العاده‌ی داستان‌های بزرگسالان است که باید کتاب‌هایش را در قفسه‌ها کنار اسم‌هایی چون جوزف کنراد و جک لندن بگذارند، نه کنار وینی پو و پیتر پن.

– راجر ایبرت، منتقد شهیر سینما

“انجمن خودکشی” اولین بار در مجموعه داستانی با نام “داستان هزار و یک شب جدید” (۱۸۸۲) منتشر شد که شامل سه‌گانه‌ای به‌هم‌پیوسته و غنی از خیال‌پردازی و تصورات اغراق‌آمیز است. این داستان ماجراهای شاهزاده‌ی بوهمیا، فلوریزل، و همراه وفادارش، کلنل جرالدین را دنبال می‌کند که طی ماجراجویی‌های خود، انجمنی مخفی از افرادی را کشف می‌کنند که قصد خودکشی دارند. ماجرای این انجمن خوفناک و رئیس جنایتکارش، آن را به یکی از هیجان‌انگیزترین و اضطراب‌آورترین داستان‌های رابرت لوییس استیونسون بدل کرده است. از “انجمن خودکشی” در مقاطع زمانی و قالب‌های مختلف، آثار اقتباسی متعددی ساخته‌اند.