دبلیو یا خاطره کودکی

ژرژ پرک نویسنده‌ی فرانسوی با رگ‌وریشه‌ی یهودی و لهستانی، متولد ۱۹۳۶ در پاریس. پدرش سال ۱۹۴۰ در جنگ جهانی دوم کشته شد. مادرش از ترس نازی‌ها، ژرژ را نزد خویشاوندی در شهر ویلار دو لانس فرستاد و خودش سال ۱۹۴۳ در اردوگاه آشویتس فوت کرد. سال ۱۹۴۵، پرک به پاریس برگشت تا با عمه‌اش زندگی کند. پس از تحصیل در رشته‌ی تاریخ، که آن را نیمه‌کاره رها کرد، به سربازی رفت و مدتی در تونس زندگی کرد. از سال ۱۹۶۲ به‌عنوان کارشناس استاد وارد انتشارات گالیمار شد و خودش را وقف نوشتن کرد.

اولین رمان او سال ۱۹۶۵ به چاپ رسید؛ “چیزها، قصه‌ای از دهه‌ی ۶۰”، که همان سال برنده‌ی جایزه‌ی رنودو شد. او با آثار بعدی‌اش به نهضت اولیپو پیوست که از سال‌ها پیش به رهبری رمون کنو آغاز شده بود و هدفش نوشتن رمان با استفاده از قراردادهای ریاضی و هر علم دیگری بود. یک جور ادبیات ریاضی‌وار پر از توصیف اشیاء، بازی‌های زبانی با قصه‌های نامتعارف و حتی در غیبت قصه. با همین رویکرد، سال ۱۹۶۹ پرک رمان معروف “ناپدیدی” را نوشت که در آن یک شخصیت به همراه یک حرف (0) ناپدید می‌شوند. دیگر اثر بزرگ پرک، “زندگی، طریقه‌ی مصرف” بود که سال ۱۹۷۸ برنده‌ی جایزه‌ی مدیسی شد و شهرتی جهانی برای این نویسنده‌ی عجیب و نوآور به ارمغان آورد. از او رمان‌ها و جستارهای زیادی به‌جا مانده است و یکی از معروف‌ترین نویسنده‌های قرن بیستم فرانسه و جهان به شمار می‌رود. پرک سال ۱۹۸۲ از بیماری سرطان درگذشت.

در رمان “دبلیو یا خاطره‌ی کودکی”، پرک دو داستان موازی را روایت می‌کند. داستان اول، خاطرات کودکی خودش در زمان جنگ است؛ مرگ پدر، جدایی از مادر و بی‌خبری از سرنوشت او و گذران زندگی در شهری کوچک که از جنگ دور است اما در آن شرکت می‌کند. و بعد بازگشت به پاریس و روایت پاریس رها شده از اشغال نازی‌ها، آشویتس و اردوگاه‌های مرگ و نظام‌های دیکتاتوری.